Historia pewnej przechadzki w lesie...

   
            Ostatni tydzień pomógł przypomnieć mi, jak fajnie jest być dzieckiem. Jestem tego zdania, że nie ważne ile ma się lat, w każdym z nas drzemie chociaż cząstka z lat młodzieńczych. Sprawa, która na początku wydawała się być banalnie prosta do wykonania, przerodziła się w ciężką harówkę :) Teledysk do 'Theory of moving on' ma wiele wspólnego z dziecięcą wyobraźnią i bajkami o dziewczynkach przechadzających się po lesie...

              Celem numer jeden było wykonanie scenografii do naszego pierwszego teledysku. Ze styropianu należało wyciąć oczekiwane kształty i pomalować farbami, tak żeby te elementy cieszyły oko i urozmaicały plan. Zajęło to mniej więcej tydzień. W kilogramie małych płatków styropianu, umazani farbami, świecący od brokatu tworzyliśmy kształty, a Grzesiek wycinał i wycinał...

          Sala prób przerodziła się w składzik. Dwie drabiny, rura od odkurzacza, zastawa stołowa, farby, szyba, walizka ciuchów i akcesoriów, plus standardowo - rower, który jest na sali od pół roku i za każdym razem po skończonej próbie obiecuję chłopakom, że nadejdzie taki dzień, kiedy w końcu zabiorę go do domu (nie jest to proste, bo tylna opona jest przebita i zgubiłam też kluczyk do blokady...). Wszystko było gotowe, my byliśmy gotowi, chłopaki z Rumburaka byli gotowi, tylko pogoda była niezdecydowana. Zdjęcia miały zacząć się w czwartek, ale prognozy nieubłaganie wskazywały na deszcz, siwy dym i czarne sadze. Byłam załamana, upiłam się winem i zjadłam 5 czekoladek z bombonierki. 

        Umówiliśmy się, że piątek albo sobota muszą wypalić. Postanowiłam, więc przyjąć postawę "nie znam słowa NIE" i czekać grzecznie do piątku. Wszyscy mówili mi, że nie ma co się oszukiwać, zamarzniemy, zamokniemy, porwą nas niedźwiedzie i wyprują wnętrzności (biorąc pod uwagę fakt, że klip miał być kręcony w lesie na Murckach). W piątek rano obudziłam się pełna nadziei i udawanego entuzjazmu. Moja mama wracając z porannego spaceru z psami zakomunikowała mi, że NIE PADA. Radość ma była ogromna. Grzecznie wykonałam czynności poranne i te mniej standardowe, czyli nałożyłam kilo mejkapu, który wyglądał mniej więcej tak: 

raczej mniej, niż więcej...

        Wyszłam z mojego bloku i moim oczom ukazał się brzydki, deszczowy dzień... Wtedy wyglądałam mniej więcej tak: 

raczej więcej, niż mniej...

          Poczekałam jednak na Grzesia, który przyjechał po mnie i który to był jedyną wierzącą w pogodę i powodzenie osobą. :) Pojechaliśmy na salę, spotkaliśmy się z Bartkiem, Piotrkiem, Filipem i Jasiem (dwaj ostatni pomagali nam i zagrali w klipie, buzi :*). Zadzwoniliśmy do Stasia (który robił teledysk), nie pałał entuzjazmem, ale oczywiście powiedział, że wszystko aktualne i widzimy się przy wjeździe do lasu (brzmi to fantastycznie :D). 

        Pakowaliśmy się długo, a potem przyjechaliśmy na miejsce, żeby stwierdzić, że nie jest źle. Przestało padać, kolory były ładne, drzewa stały na miejscu, liście też. Potem pojawiły się pewne problemy techniczne i trzeba było wysłać delegację, żeby dowiozła parę potrzebnych rzeczy, co opóźniło nam trochę pracę, ale przynajmniej mieliśmy czas na mejkap, przygotowanie planu i narzekanie na temperaturę ;)

 

      Po trzech godzinach czekania byliśmy gotowi, przyjechali wszyscy, których brakowało i zaczęliśmy kręcenie. Trudność polegała na tym, że rejestrowaliśmy ujęcia one shot'ami, więc w razie pomyłek trzeba było zaczynać od samego początku. Poza tym przenoszenie wszystkich rzeczy, które mieliśmy ze sobą po lesie było dość uciążliwe, więc postanowiliśmy w końcu zostawić manatki w jednym miejscu i narazić je na zjedzenie przez sarny albo łosice. 

        Kiedy skończyliśmy kręcenie zapadał już półmrok, nasze buty były mokre od czubków palców po pięty, z nosa kapały nam przedziwne substancje, a zamiast rąk mieliśmy serdelki. Chyba jednak wszyscy odetchnęliśmy z ulgą, że się udało. Mimo niezachęcającej pogody, przelotnych deszczy, głodu, zimna, pęcherzy, potu (tu zdecydowanie mnie poniosło), czuliśmy, że coś fajnego może z naszych zabaw wyjść. Pozostało nam tylko czekać...

Efekt pracy będzie można zobaczyć już jutro na

KANALE RUMBURAK PRODUKCJI

NASZYM FACEBOOK'U

i oczywiście tutaj... :)

Zapraszamy JUŻ JUTRO, 3 GRUDNIA O GODZINIE 18.